Yaralar derin,Seneler kadar

  Çok isterseniz olmaz derler hep.O yüzden bir şeyi çok istemeye korkuyorum.Sanki biri duyacak da olmayacak  diye kendime bile söyleyemem bazen.İçten içe heyecanlandırır beni ama belli edemem.

  Ne zaman koşmak istesem yokuş çıkar önüme.Hızlıca koşmaya başlarım,nefesim tıkanır, yarı yolda kalırım.

  Yokuş aşağı koşmak daha kolaydır oysa.Kendimi yolun rahatlığına bırakırım.Hızımı ayarlayamaz  ve düşerim çoğu zaman.Dizlerimde ve kollarımda oluşan yaraların acısı mıdır beni üzen yoksa kolay olarak gördüğüm şeyin aslında ne kadar zor olduğu mu?

  Yaralar iyileşir de düşüncelerinden silinir mi orası meçhul.Hadi düşünceleri de sakladın en derinine aklının.İllaki bir gün ortaya çıkacaktır.Sadece daha az acıtarak.