Her şeyden biraz biraz

Uzun zamandır yokum bu mecralarda. Yazmaktan biten kalem, kağıtlar gibi değil burası. Ne kadar yazarsan, o kadar sonsuzluğa uzanıyor işte. En son Ankara'dan seslenmiştim sanırım. Şimdiyse kaybolmuşlukların,kayboluşların şehrinde klavyem. Koca şehirde sıkışmış gibiyim biraz. Ne yana gitmeye kalksam, biraz daha itekliyor beni çıkmaz sokaklara. Hani nerede her sokağın denize çıktığı o çiçekli sokaklar, nerede rüzgarın seni özgür hissettirdiği ağaçlar. Özgür kılan ne varsa seni, yine atmışsın içine işte belliki. Gittiğin yollar, döndüğün yollardan farklıysa güzeldi yollar. Aynı yollardan geçerken, kaldırıp bakmazsın ki başını, görmezsin ki çevrende olan biteni. Sonunu bildiğin yokuş gibi olmaz mı yaşadıkların, yaşayacakların? Gizlediğin şeylerin seni gizemli yapmadığını öğrendiğinde, cesaretin o gücünü hissettiğinde, adımını sağlam attım sanarken, çürük tahtaya basmıştık hissi aslında yaşadığın. Kurallı cümlede yüklemi ortaya alınmış devrik cümle gibiyim. Biraz karışmış, biraz bo

Bocalanmış, rayına oturamamış 23 yıl. Hayaller, hayatlar.. Geleceğin, gelecek mi? belirsizliği. Varoluşlar Yok oluşlar Yok edişler Umut etme Umudun kırılması Kalplerin kesişmesi Yolların ayrılması Yepyeni başlangıçlar Bitişler

Bir girdabın içerisindeyim bugünlerde. Tutunacak bir dal bulduğumda kökleriyle birlikte sürüklüyorum peşimden. Girdabın en ucunda birlikte olduğum herkesten ayırdım kendimi. Şimdi birbirine en uzak mesafelerdeyiz hepsiyle. Savuruyorum. Savruluyorum.

İnsanlar yorgunlar Duyguları karmakarışık Sözleri ağır

Şimdi gidiyorum bu şehirden. Eşyalarımı valize, anılarımı küçük kağıttan kayıklara koydum. İki- üç kıymetli insanı bırakıyorum sadece burada.. Hayatıma girip, hızlıca çıkıp yok olan insanlar büyüttü beni. Asla pişman olmadım yaşadıklarımdan. Yanlışlarımızın olgunlaştırdığı kadar büyüyüp, içimdeki hiç büyümeyen çocuk gibi de kaldım. Çok değiştim. Hissediyorum,biliyorum, görüyorum.  Keşke dediklerim oldu herkes gibi. Böyle yapsam nolurdu dediklerim. En sonunda vazgeçtiklerim. Şimdi yeni bir başlangıç, yeni bir hayat zamanı. Hiç bilmediğim bir yolda, herkesten uzakta, bambaşka biri olarak.