Hayalin kadar varsın.
Çocuktuk,hayaller kurardık.Olmasa da vazgeçmez,daha fazlasının isterdik.Eşsiz dünyamızda yaşardık sadece sevdiğimiz insanlarla.En mutlu anımızı onlarla yaşar,üzüntümüzü onlarla paylaşırdık.Sonra birden büyümeye başladık. Okula başladığımızda elimizden almaya başladılar en mutlu anılarımızı,özgürlüğümüzü.Sadece herkesin yaptığını yapmaya planladılar hayatlarımızı.Hayallerle dolu çocukluğumuzu aldılar elimizden ilk önce."Sorgulama" dediler."Bu böyle kabul et."Yok saydılar her şeyiyle seni.Sonra küçüldü dünyalar,içinde bir başına bıraktılar.Ne o çok sevdiğin insanlar kaldı geriye,ne de hayallerle dolu yaşantın.Gelecek kaygısı düştü içine.Baştan ayağa buna bürüdüler seni de.İşim olsun,evim olsun,arabam olsun derken unuttun kendini.Olmayınca vazgeçmeyi öğrendin.Yeniden deneyemedin hiçbir şeyi.Cesaretini kırdılar.Daha fazlasını istemeye kalkınca güldüler sana, dalga geçtiler. Bazen inat ettin tüm bunlara.Hırs yaptın.Ya tamamen battın,ya tamamen çıktın.Am