Mutlak güvene dikkat

    Mutlak güven duygusu demiştim de yarım kalmıştı ya hani.Bugün sıra onda galiba.Yazmayayım diyorum kaç seferdir ama yok yani.Bir yere kadar tutabiliyor insan içinde.Şimdiye kadar da çok yorum aldım.Yok efendim ne çok acı çekiyormuşum,yok efendim ne kadar mutsuzmuşum vs.Mutlu olduğum zamanlarda ihtiyaç duymuyorum ki yazı yazmaya.Ha sana çok depresifse şimdiden söyliyim yol yakınken dön.Bu yazıyı okumaktan vazgeç.
 

   Gel gelelim mevzuya..


    Şimdiye kadar bir insana ne kadar güvendiniz,ne kadar inandınız veya sonrasında ne kadar yanıldınız?Sizi bilmem ama ben bu konuda sağlam yanılmışım.Hani gerçekten güvendiğim dağlara karlar mı yağdı dedim.Bu aralar bunu sık sık da mırıldanır oldum.

    Gerçi hata bizde.Kendimize bile güvenmezsen gidiyoruz bi insana mutlak güven duyuyoruz.Ne gerek var öyle alangirli şeylere oysa.Kapat çeneni,kapat kendini.Otur oturduğun yerde.Meraksız ol azıcık.Tepki ölçme değil mi?Ama yok kaşınmak bizim türde genetik.İstesen de yapamazsın.Sonra "ayy ben kimseye güvenmiyorum,ayy yok inanma ona bana da öyle demişti." falan.Herkes benzer şeyleri yaşayınca bi farklılığı da kalmıyor hayatın.Her şey monoton arkadaş.Bi heyecan yok ki şöyle hmm bu durumu ilk defa yaşıcam dediğimiz.Kime bir şey desen "ayy bizim arkadaşa da aynısı oldu sonu şöyle."İnsanda ne şevk bırakıyorlar ne kuvvet.Ama boşuna demiyoruz her şeyin başıyla sonu arası güven diye.Aslında doğrusu belli de bugün böyle oluversin.Kırmayıverin beni.Gerçi kırsanız da nolcak bee.Hey yavrum hey.Buralar benim mekan en kötü poşetleriz sizi de.

Koyver gitsin.Hadi eyv.