İmrensiz İmren

Böyle sayıp sövmek istiyorum.Başka türlü rahatlayamayacağım.Bu ara en çok kendimden uzak durmaya ihtiyacım var!

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BİR ADAM

Bilmek istemiyordu. Belki de gerçekten bilmiyordu. Gördüklerine, duyduklarına, hissettiklerine yabancılaşan adamlardandı. Kaçmanın kurtuluş olduğunu sanıyordu sanırım. Korkudan mıydı, yoksa bazı sözcükleri söylemeye yetecek kadar cesareti mi yoktu? Küçük bir umut kırıntısından sonra filizler yeşertiyordu kadınlar. İlkbaharda, güneşi gören ağaçlar gibi çiçekler açıyordu içlerinde. Bir söz duyuyor veya hak etmediklerini düşündükleri bir hareket görünce kuruyordu yapraklar, dallar, çiçekler. Susuz bir çölde kök salmaya çalıştığı fark ederek. Yoruluyordu kadın, yoruluyordu adam. Adamlar susuyor, Kadınlar gidiyor, Geri dönmeyecek bir şekilde, sessizce.
Devamı

İmren Vol1

    Her gece bir şeyler yazmaya karar verdikten sonra ne yazsam diye düşünmekten başlayamıyorum.Az önce malum kış mevsimindeyiz dedim devamını getiremedim.Final haftası tatil yapan rektörün dünya gündemine nasıl oturduğundan bahsedeyim dedim beni bağlayan bir tarafı yoktu.Ama bu gece bir şey yazacağım kesin yani.Bunları yazarken bir taraftan da neyden bahsetsem diye düşünmeye devam ediyorum. Öhöm!      Madem bloğu açarken İmren'i merak edenler için dedik, o zaman bugün birazcık bahsedelim bir şeylerden.   Etrafımdaki insanlardan biraz değişik düşünüyorum gördüğüm kadarıyla diyerek başlıyorum.Doğal olarak bu halimi yadırgayanlar oluyor.İşin güzel tarafıysa onların yaptıkları da bana değişik geliyor.En basitlerinden bir kaç örnek vererek açıklayayım size.     Hiç tanımadığınız birisiyle konuşmaya çalışmak kolay değildir.İlk cümleyi kurmak,bir şekilde muhabbet etmek falan.Şahsen bunu yaparken fazla rahatım galiba.Aslında bunu yaparken herhang...
Devamı

13.01.2017

Şimdi gidiyorum bu şehirden. Eşyalarımı valize, anılarımı küçük kağıttan kayıklara koydum. İki- üç kıymetli insanı bırakıyorum sadece burada.. Hayatıma girip, hızlıca çıkıp yok olan insanlar büyüttü beni. Asla pişman olmadım yaşadıklarımdan. Yanlışlarımızın olgunlaştırdığı kadar büyüyüp, içimdeki hiç büyümeyen çocuk gibi de kaldım. Çok değiştim. Hissediyorum,biliyorum, görüyorum.  Keşke dediklerim oldu herkes gibi. Böyle yapsam nolurdu dediklerim. En sonunda vazgeçtiklerim. Şimdi yeni bir başlangıç, yeni bir hayat zamanı. Hiç bilmediğim bir yolda, herkesten uzakta, bambaşka biri olarak.
Devamı